Bu aralar pek sık uğrayamıyorum, aklım çok dolu... Hani bir koşuşturmanın içinde farkına varılmaz ya birşeylerin, işte o koşuşturmadan uzak olduğum için 2.5 aydır, sorgulamaya başladım hayatı, yaşamları...
Doğru diye birşey yok demiştim bu yazımda...Gerçekten de öyle, zamana ve mekana göre nasıl da değişiveriyor doğrular, yok olmaz dediklerin nasıl da oluveriyor birden bire hem de içine sine sine... Tek yapman gereken keyfine varmak o anın, o kendine özel bir daha tekrarlanmayacak zamanın doya doya keyfini sürmek...Biliyorum ki olması gereken oluyor hep hayatta, hiç üzülmüyorum bu yüzden olmayana...Garip karşılıyor insanlar beni, umursamıyorum...O an için üzülüyorum, sonra akışına bırakıyorum, biliyorum daha iyisi olacak çünkü, daha önceleri hep olduğu gibi...İşte bu yüzden geceleri mışıl mışıl uyuyabiliyor, yüzümde herzaman bir gülümsemeyle dolaşabiliyorum...siz de öyle yapın...ve ufak bir hediye...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder