Aslında dün tarihli olmalıydı bu yazı...10 dakikayla kaçırdım... (Hayır 2 günle kaçırdım. Çünkü tam yazıya başlarken yine ağlayarak uyandın bebeğim...) Birkaç gecedir çok huzursuzsun Nehir, saat 23.00 itibariyle başlıyorsun çığlık çığlığa ağlamaya...ne yapacağımızı şaşırıyoruz...az önce yine bir kriz atlattık, dün gece o kadar çok ağladın ki babanın omuzlarında sızdın adeta...sebebini biliyorum aslında, hani aramızdaki
bağ meselesi...sandığım kadar kolay olmadı bu bırakma süreci, şimdilerde çıkıyor acısı :( Umarım benim yeniden çalışan mertebesine geçişim bu süreci daha da zorlaştırmaz...
Canım kızım ben bile aklımda doğru yerlere oturtamıyorum bazı şeyleri, senin o güzel aklından neler geçiyor kimbilir? O kadar keyifli ve tadına doyamadığım bir 4 ay geçirdim ki seninle, benim için de alışmak zor olacak inan meleğim...
Sen de benim annemi anladığım gibi beni çooook sonra anlayacaksın, bunları konuşup güleceğiz birlikte , sen de benim geçtiğim yollardan hatta daha iyilerinden geçeceksin, buna tüm kalbimle inanıyorum.
İkimiz için de hayırlı olsun tatlı kızım...
Seni çook seviyorum....
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder