Aklımızda onlarca soruyla gittik yine Fügen hocaya. Sen çok huysuzdun bebeğim, tüm muayene boyunca ağladın_ilk kez_, belki aşı olacağını tahmin ettin ya da ben söyledim hatırlamıyorum. Sana şu herşeyi anlatma huyuma sinir oluyorum zaten. Sanki herşeyi sana anlatmam gerekiyormuş gibi hissetmeme bir anlam veremiyorum. Sen sadece 2.5 yaşındasın!
İşin garibi sen de dinliyorsun beni bir güzel, arkadaşımla sohbet ediyormuşum gibi hissediyorum bazen kendimi, sonra da yeri geldiğinde gayet olgun cevaplar veriyorsun bana...
Ama hiç çocukmuşsun gibi değil, arkadaşım gibi...birşeyleri yanlış yaptığında çok sinirleniyorsun, sanki hiç hata yapmaman gerekiyormuş gibi, yaptığın kuleler yıkılıyor sinirleniyorsun, yemek yerken dökülüyor sinirleniyorsun. Aksine o kadar rahat bıraktık ki şimdiye kadar seni, böyle olduğunu görünce çok üzülüyorum...Biz de artık bundan sonra seninle birlikte kulelerimizi yıkmaya, yemeklerimizi dökmeye, kıyafetlerimizi çıkaramamaya başlıyoruz.
Genel olarak boy ve ağırlıkta %50' lerdesin, vücudunda hafif kızarıklıklar var, dolayısıyla alerji ilacına yeniden başladık. Ve kabız olmanın sebebi de klozette otururken ayaklarını yere basamamanmış, bunu daha önce söylemişti Fügen hoca, uygulamayı unuttum ben. Artık ayaklarının altına bir destek koyup tekrar deneyeceğiz Bay Bay Bezim demeyi...
6 ay sonraki kontrolde buluşmak üzere ayrıldık, bakalım neler neler olacak o zaman kadar. Sen yeter ki seni sevenlerle birlikte iyi ol, mutlu ol başka hiçbirşey istemiyorum.
Ve bu günlerinin tadını çıkar...
Seni seviyorum
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder